Na istočnoj obali Ludoškog jezera delimično zaraslom sa trskom, stoji stogodišnja seoska kuća sačuvana u svom prvobitnom stanju. Nedavno obnovljen salaš je očuvao arhitektonske karakteristike nizijske kuće. U belo okrečenim sobama u kojima je pod od nabijene zemlje, pažnju privlači i vrh zemljane peći (banje). Predmeti na zidovima nam govore o svakodnevnom životu seljaka u stara vremena, o ljudima koji su tu živeli. Posebno su zanimljivi danas retki otvoreni dimnjak i ozidani ivičnjak oko vatre (banak), gde su se pripremala danas već zaboravljena seljačka jela. Salaš u potpunosti zadovoljava domaće kriterijume seoskog turizma: pored domaćih jela, posetioce pleni uvid u tradicionalni stil i način života. Rokin salaš danas predstavlja nezaobilazni centar organizovanog seoskog turizma, gde posetioci pristižu automibilimia i autobusima. Pre sedamdeset godina odavde su kretali čamci ka crkvi Svete Katarine na suprotnoj obali jezera.
Pap Arpad