Emil Manojlović (Subotica, 19. 6. 1822 – Subotica, 14. 4. 1897), pravnik. Školovao se u Subotici i Pešti, gde je 1843/4. godine položio advokatski ispit. Nakon toga vratio se u Suboticu i tu se bavio advokatskim poslom sledećih 24 godine. Bio je podgradonačelnik (1857), i tokom prve polovine sedme decenije 19. veka javni tužilac u Subotici. Na Blagoveštenskom saboru 1861. godine zastupao je grad, a biran je i za predsednika Srpske pravoslavne crkvene opštine. U Vršcu je 1865. godine izabran za poslanika u Ugarskom parlamenta, sa političkim programom levog centra. Sudija Kasacionog suda postao je 1867. godine, a predsednik senata Kurije bio je u periodu od 1887. do 1894. godine. Član je odbora koji su napisali mnoge zakone Ugarske. Za zasluge na ovom planu dobio je krst reda Sv. Ištvana i plemićku titulu sa predikatom „od Alvare“ (Subotičke novine, 3. 4. 1897). Supruga mu je bila Emilija Jocić (Subotica, oko 1832 – Subotica 27. 3. 1880), a u njihovom braku rođena su deca: Adrijan, Izabela, Vera i Paula
Mirko Grlica
Literatura:
Dušan Popović (1928): Manojlović Mila (Emil). In: Stanoje Stanojević (ed): Velika narodna enciklopedija Srba, Hrvata i Slovenaca. II. Bibliografski zavod d.d. Zagreb, 786,