Aksentije Marodić (Subotica, 1838 – Novi Sad, 1909) je prvi akademski slikar Subotice i predstavnik akademizma i romantizma u srpskom slikarstvu druge polovine 19. veka. Zabeleženo je da se rodio od oca Maksima, krojača i majke Ljubice. Prve upute u slikarstvu stiče kao šegrt slikara–zanatlije Petra Pilića u Senti od 1851–1855, te slikara Nikole Aleksića u Karlovu (danas Novo Miloševo) 1855. godine. Dobija više narudžbi od subotičkog građanstva. Obnavlja ikonu „Krunisanje Bogorodice“ u kapeli na Bunariću 1857. godine. Od 1858. je živi u Starom Bečeju; značajni su mu bečejski portreti i ikone za kapelu baronice Jović (1861). Uz pomoć subotičkih i bečejskih dobrotvora, kao i subotičke gradske uprave, studira slikarstvo na Akademiji u Beču do 1866. godine. Nakon boravka u Italiji objavljuje putopise u „Zastavi“ i „Javoru“ (1874). Njegovo slikarstvo naročito ceni J. J. Štrosmajer (1874). Nakon što je izabran za člana književnog odeljenja Matice srpske, slika portrete Matičinih dobrotvora (1883). Živi u Kovilju do 1903. kada prelazi u Novi Sad. Najveći poduhvat mu je rad na ikonostasu u Kovilju. Sahranjen je na Uspenskom groblju u Novom Sadu. Njegova rodna kuća je zaštićeni spomenik kulture od velikog značaja. Veliki broj njegovih radova poseduje Galerija Metice srpske, od kojih trideset i dve dela potiču iz Bačke galerije dr Jovana Milekića u Subotici.
(Olga K. Ninkov)
Literatura:
Vojnić Hajduk, Vesna (1992): Slikar Aksentije Marodić. NIP „Subotičke novine“, Subotica
Elektronski dokument / Elektronikus dokumentum:
Rodna kuća Aksentija Marodića / Aksentije Marodić szülőháza.
http://rs.heritage-su.org.rs/